ÖZLEDİK SENİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Çok özledik ümmetim deyişini, Güneşi gölgede bırakan şevkatini, gülüşünü. Yâ ResûlAllah, senin gibi kimse sevmedi bizi, Senin gibi kimse titremedi üzerimize. Biliyorum, ümmetinin her hâlini görmekte ve üzülmektesin Toprağa düşen her şehit için Havz-u kevser başında ayakta beklemektesin. Çok özledik ümmetim deyişini Tağutları kâhreden gülüşünü... Biz yanalım ey Nebî sana hüzün değmesin.
Yazdan kalma bir gün mevsim sonbahar
Güller solmuş bülbüllerde matem var Tükenmek üzere düşen yapraklar Son yaprak düşmeden yetiş ey Nebi! Baharlarınla gel! Özledik seni. Sonbahardan sonra belli ki kış var Kışa dayanamaz körpe fidanlar Baharlar ki ancak seninle başlar Uzun sürdü bu bekleyiş ey Nebî Ömer"lerinle gel, Ali"lerinle gel! Özledik seni. Yetim ümmetine tuzak kurdular Dost görünüp arkamızdan vurdular Zulmün pençesinde kıvrandırdılar Bu son feryat,son sesleniş ey Nebi! Zaferlerinle gel! Özledik seni. Gel, bir son ver bu karanlık günlere Yeniden hicret et sensiz kalplere Ensar biz olalım muhacirlere Son gaza bu, son direniş ey Nebî! Ashaplarınla gel! Özledik seni. Nuriye Akyol (Hicranî) |