Sarı Mendil Sırmadan
Bir yaprak düştü dalından
bir baharı anlatıyor bana bir düşü bir gülüşü bir de sıkıca tutunamadığından bir düşüşü teli kopuk mızrabı kırık saz gibi şimdi suskun. gözlerinde yüz yıllık bir arzunun izleri merhamet ister gibi uzatır elini küskün ulu bir nazarla bakarım elimdeki yaprağa kıyamam ona gömemem toprağa onunla doğdu ak mintanlı gün gece güne aralandı gök yüzü çekti üzerimden griliğini ay ışığı değdi elime oldu toy düğün o ipek mendil gibi sırmadan yavuklunun elinde sunulan o sarı bir yaprak kuş gibi düştü ayak ucuna bir zümrüt gibi özel ince narin işlenmiş nakışındaki çizgiler katmer katmer açan yedi verenler gibi güzel Çiğdem Çimen |