Sessizliğin Gölgesinde Barışın Arayışı
Savaşın rüzgarıyla savrulur rüyalar,
Kardeşten kardeşe uzanır bu kırgın yaralar. Düşlerde barışı arar gözler, hep ara ara, Ama savaşın gölgesi kaplar her yana. Bir çiçek solarken, bir kuş kanadını bırakır, Gecede sessizlik, savaşın hüznüyle sarmalar. Bir annenin duası, bir babanın göz yaşı, Savaşın fırtınasında kaybolup gider. Umudu yeşertmek, sevgiyle sarılmak isteğiyle, Kalpler barışı özler, savaşa karşı direğiyle. Bir gün gelir, savaşın sesi susar belki de, Ve dünya, sevgiyle yeniden doğar, bize rağmen. |