Gözyaşım Gazze
Elden gelen bu kadar mı dedim
oturdum çaresiz izledim izledim ağladım Bir baba evladından parçalar taşıyordu poşetlerde saydım içimden gelen nice bedduayı zalimlere lanet okudum okudum ağladım Bir anne son kez emzirseydim diye sarıldı yavrusunun bedenine bağırdım avazım çıktığı kadar döndüm çocuklarıma baktım baktım ağladım Bir doktor haykırıyordu bombalanan hastane bahçesinde nerede diyordu dünya nerede insanlık yok mu sesimizi duyan kalktım ayağa ’ben varım biz varız’ dedim dedim ağladım. Elden gelen bu kadar diye oturdum çaresiz döndüm Rabbime bu zulmün müsebbiplerini kahret diye dişimi sıktım sıktım ağladım.. |
Bu zulmün durması için bir hazreti Ömer ruhu
bir Selahaddin Eyyubi ruhu olması lazım...
şöyle bakıyorum etrafa ne hazreti Ömer ruhu var, maalesef ne de Selahaddin-i Eyyubi ruhu var..
herkes nefsi nefsi diye inliyor bu yalan dünyada..
Zalim zulmünü yapıyor her zamanki gibi ve bizler mazlumun iniltisini ney gibi dinliyoruz..
Bugün eyyam-ı matemdir, ehl-i iman ağlar!
Bugün eyyam-ı zulümdür, ehl-i vicdan ağlar!
Ahımız feryadımız göklere çıkmış..
ama ne duyan var, ne de cevap veren
Zalim her zamanki gibi zulümünü yapıyor.
mazlum ise inim inim inliyor
biz de maalesef eli kolu bağlı seyrediyoruz..
İmanın en zayıf halkasındayız...
Sanki bir uçurumun kenarında
pamuk ipliği ile bağlıyız hayata....
Heyhat ....................