YAŞAMAK ÖLMEKTİR ASLINDA
Şimdi acısını dindirmek istesemde yüreğimin
Susturmak istesemde kulaklarımdaki çığlıkları Gece olur, oluk oluk kahır yağar üstüme Çünkü uzak kalmışım özlemlerime Çünkü ellerim tutsaktır, gözlerim tutsak Çünkü mühürlüdür ağzım, çünkü çocukluğum yitik Çünkü çaresizdir imdatlarım ve sessizdir yürek ağrım Birazdan yağmur yağar, bu şehre, bu sokaklara Çıldırmış bir günah gibi sarar bedenimi rüzgar Hiç bir mazereti yok sadakatsiz yılların Ve hiç bir açıklaması yok, perdesi kapanmış ömrün Çünkü kirlenmiştir sözler, kan susar cümleler Çünkü vurulmuş sevda, telli duvaklı bir gecede Çünkü bir vedaya sığdırılmış, onca masum bakışlar Birazdan şafak çatlar en mahrem yerinden Birazdan donar gözlerimde çiğ tanesi Ve paslanmış kirpilerimde, yaşlanmış hatıralar Bir yanım hüzün ırmağı, bir yanım ölüm uykusu Çünkü ellerim ulaşmaz, nazlı yarin saçlarına Çünkü dokunduğum güller kanar parmaklarımda Çünkü uçurumdur bir yanım, bir yanım cehennem Yitik bir ömrün hiç gülmeyen kahramanıyım Ne zaman dalsam gelişi güzel bir hayale Ansızın ürperirim, elim yüzüm kan içinde Yangın sonrası kör biter, küller savrulur yüzüme Çünkü zındandır, gün be gün içimde üşüyen Çünkü ayağım prangalı, çünkü kelepçelidir düşlerim Çünkü yorgunum, çünkü yaşamak ölmektir aslında Beşir Çitak |
Lütfen yazmaktan vazgeçmeyin.
İç sesiniz muhakeme etmiş ömrünüzün ograk noktalarını ve hayalleri zincirlenmiş bir kalem gibi kendini cezalandırıyor el.
Kutlarım dost şaiir.
Saygımla..