Kekremsi düşler, güne bağdaş kuran hüzne muhalif…

Yarım kalmış gülüşler:
Aşkın revnak kozasında saklı şair.
Meylettiği huzur
Meylettiği rüzgâr
Peçesinde saklı gizin izi
Savruk hecelerden ördüğü takkesi

Mevsim bir inilti
Sevgi saklı her zerresinde yoktan var edene taptığı
Nasıl da aşikâr
Her vakit O’na koşan
Renklerden siyah içinde saklı nizam

Bir öğreti bir hasreti
Kefen bezi bildiği günü ve ömrü
Ve haset olanlardan uzak
Cılkı çıkmışken cihanın
Sözcüklere tutsak
Sevdası,
Mihriban’ı
Gönül gözünde köpüren bir deniz

Sevginin ve kalemin ihbarı ihtimamı
İkaz ettiği ölü nefsi
Nefesini verene değin görevde ve içtimada
Ve nöbette
Yeter ki solmasın annesinin yüzü
Varsa yoksa yüz görümü
Bir hüzünde
Kolaçan ettiği kadar önünü arkasını

Renkler solgun
Gökse kibirli
Sözcükler yorgun
Şahikası şairin içinde saklı kubbeyi
Şiire banıp da yediği içtiğini
Hüzünse revnak bir döngü
Sadece Rabbi şairin tek muhabbet ettiği

Geçkin hayat
Solgun gök kubbe
Sadık olduğu kadar iman gücüne
Meylettiği yarın ve umut ve huzur
Ve aşkı kürediği
Doğduğundan beri
Saklı tuttuğu çocuk yüreği
İltimas geçen kedere
İnzivada geçen koca ömre
Verip veriştirdiği ne ki?

Yandığı kadar şair
Yaktığı kâğıdı
Kırdığı kalemi
Bir kör düğüm ki
İçinde saklı kaygıyı
Bertaraf etmenin tek yolu
Elbet sığınak bildiği yüce Rabbi ve kalemi

Şahlandıkça gün ışığı
Kordan heceler ördüğü
Sustukça varlığı
Varsa yoksa şiirleri
Sessizliğinin yankısı
Yâdı
Dünü
Ömrü

Taslaklarda saklı hayatlar kuramdan kurama geçiş yapan
Pratikte soğuduğu kadar elleri
Örtündüğü ise şiiri ve gizemi
Bahşeden mademki Tanrı

Öteki beriki
Sondan bir evvel yakın durduğu kabri
Gün ışığı ve gecenin karanlığı
Nasıl ki tezat birbirine
Sevdiği kadar umudu saklı tuttuğu
Kalesinde
Kalemin hızı
Ölümün çağrısı
Hükümranlığında Mevla’nın
Şiirlerinin de dibi yandı mademki
Matemi ile örtüşen mabedi

Her kıyıldığında içi
Aralıksız kıyama durduğu tek gerçeği
Ve beklediği yarını
Umudun korunda esen rüzgârı
Nasıl ki kendi gibi bildi insanları
Her halükarda başı dik
Her ihtimalde çıktığı yokuş nasıl da dik
Diklemesine sapladığı kalemi
Kâğıdın kanayan dokusu
Sarmalında hüznün Rabbi iken tek dostu…