Gözünü dünyaya aklı başında açanlar mı şanslıydı?
Yoksa özürlü olarak doğanlar mı?
Hangisi nefes alacaktı doya doya?
Hangisi işkencelere maruz büyüyecekti?

Hangi bebek dünyaya çirkin doğar?
Hangi bebeğin kaderini anne babası belirler?
Günahsız bir yavruyu hangi cehennem ateşi kül eder?
"İlgisiz bilgisiz yetiştirilen, akılsız anne babaları değil mi?"

Dayak cennetten çıkmadır diye bebeklerini dövenler,
Azap ahirette gerek diye çile çektirenler,
İlim irfan öğretmek yerine, cahilleştirenler
İlk gördükleri anne babaları değil mi?

Neydi suçu günahı; insan doğmak mı?
Büyüdükçe zalimleşti evladın,
Eridi tükendi gözünün önünde.
Ölüm kücüklere cenneti, yetişkinlere cehennemi verdi.
Cahiller, yetiştiremedi değil mi cennetliği?

Tertemiz su gibi berrak ve üstelikte günahsızdı o!
Sıfır araba olsa; onu vura vura eskitmezsiniz.
Allah öyle kusursuz bir can vermiş size,
O bebeği oyuncak mı sandınız, yoksa köleniz mi?

Bir yaşına kadar (anne) de (baba) de isteminiz,
İki yaşında şeytanı sok kalbine küfür öğret diline.
Ne tatlı ne şirin konuşuyor öyle değil mi?
Onu yaratanın adını almasın ağzına.

İlim irfan öğrenerek aklı bulanmasın çocuğun "Küfretsin."
Küçük yaşta kapanarak hevesinden mahrum etmeyelim "Soyunsun"
Benim çocuğum daha küçük evlenmesin "Zina yapsın."
Eşinle geçinemiyorsan boşan gel evladım "Yuvan olmasın."

Senden adam olmaz, boşuna "Okuma!"
Senden bir halt olmaz, "Mesleki" işler arama!
Boş şeylerle uğraşma, para kazanılacak yollar ara artık, "Akıllan"
Eski eşini başkasıyla görmüşler, git ve namusunu temizle "Öldür"

İşte o tertemiz bebeklerin kaderleridir bunlar.
İlgisiz, bilgisiz, çaresiz bebekler.
Onların hayatlarını "Anne babaları" yıktı.
Cehennemini "Anne babası" kendi nefsiyle hazırladı...

Elhamdülillah müslümanız dediler.
Hani nerede akıl, nerede iman, nerede İslâm?
Elhamdülillah derken bile "Şeytanla" yatıp kalktılar.
Nerede Allah’a gösterdiğin itham, nerede özen ve itaat?

Sofraya küfürle oturdun, hani "Besmele?"
Sokaktaki kadınlara art niyetle baktın, hani "Namus?"
Mini eteğinle sokakta havalı gösteriş yaptın, hani "İffetin?"
Sen günahsız bir bebektin insan "Kendini bul."

Yaratıcının verdiği o kusursuz emaneti;
Kopar anne babanın günaha bulanmış zihninden.
Sende onlar gibi, çile çektirme tertemiz bebeklerine.
Yaratıcının sana kusursuz emanet ettiği gibi, yetiştir bebeğini.
Ona cenneti ver, cehennemi yakma kendi ateşinle...

Düşün insan düşün, akıllısın sen!
Aklını muhafaza et; koru kötülüklerden.
Sende anne baba olacaksın bir gün elbette,
Yüz çevir nefsinden, İmânı kalbinle İslâm’la yaşa...
Ve asla seni şaşırtanlardan olma.!