Nefretin Gömülüşü
Kan kusuyorum gecelerdir sessizce
Bir kez olsun uyanıp incinmiyorsun Yanına uzanıp suretini izliyorum gizlice Sen, sabahlar oluyor yine de uyanmıyorsun Eksik olma ben hiç uyanmadım senin için Tekrar tekrar uykularına kanıyorum Sokaklara atıyorum kendimi sebepsizce Kargaşalar dinince vicdanımda ardından O hiç yüz yüze dalmadığımız uykularımızla Ben her gece cebelleşip duruyorum Ve ben hep susuyorum, farkında mısın? Aslında bu zırvayı kulaklarım kapalı dinlerken Beni önemsiyormuş gibi yapmanı izliyorum. Sıra sevişmeye gelince gözleri de… Bir yabancıyla saatlerce yatıyorum utanmadan Bazen utandığım da oluyor Sen beni başından silkerken her seferinde İçime kapanıp utanıyorum durmadan. Kesilmiş terim dumlu dumlu, ve ellerim bilekten Kanlar içinde uzaktan öylece bizi öldürüyorum Sen gidersen yeniden Feruze, yalvarırım dönme! Çünkü ben her dönüşünde nefretimi öldürüyorum. |