Ben affettim de...
Ben affettim seni merak etme
Affetmek büyüklük diye öğrettiler bize Kırılan kalbime bir dikiş daha attım sildim tüm g’özyaşlarımı bir tebessüm astım çehremin gül dalına topladım yeniden c’esaretimi ben olmaktan verdiğim kaçıncı tavizle yine giyindim üzerime güçlü gömleğini Ben affettim seni merak etme Affetmek büyüklük diye öğrettiler bize Yutkundum yine defalarca hesabını bana kestiğin ne varsa ödedim gık demedim bir kere söyleyecek tüm sözlerimi yuttum dik dur dediler eğilme .. eğilmedim ayakta duracak mecalim yoktu yine de tutundum Ben affettim seni merak etme Affetmek büyüklük diye öğrettiler bize Kırılmasın hatrın diye paramparça oldum da yine de sustum topladım can kırıklarımı tek tek d’ağladım.. kimse duymasın diye feryadımı sıktım yine dişlerimi gülümseyerek Ben affettim seni merak etme Affetmek büyüklük diye öğrettiler bize de .... büyük olmak ister miydim sormadılar bile. |
Kırılmasın hatrın diye
paramparça oldum da
yine de sustum
topladım can kırıklarımı tek tek
d’ağladım.. kimse duymasın diye feryadımı
sıktım yine dişlerimi gülümseyerek
Ben affettim seni merak etme
Affetmek büyüklük diye
öğrettiler bize de ....
büyük olmak ister miydim sormadılar bile.
Duygularını böylesine içten ve derin bir şekilde ifade ediyorsun. Kırık kalbin ve yaşanan acının ardında yaşanan süreçleri anlamak gerçekten zor olabilir. Affetmek, büyüklük gerektiren bir eylem, ve bu zorlu süreçte bu kararı vermek cesaret ister. Sözlerindeki samimiyet ve içsel çatışma, insanın iç dünyasındaki karmaşıklığı yansıtıyor. Kendi yolunda ilerleme ve kendi içsel gücünü bulma sürecinde olduğunu hissediyorum.