SABAHIN ACIYELİNDE..
Uyku tutmayan gecenin sonunda,
Külleri savrulur düşlerinin Sabahın acı yelinde… Mavi kayar gider avuçlarının içinden, Yanıtını bulamazsın Niçin soluksuz bırakıldığının… Yorulursun, Sararan yaprakların uçuştuğunu her gördüğünde, Bir de kırlangıçların bitkin çırpınışlarını… Sonra gökyüzünde saflığını yitirmiş, Mor dağlara doğru yüzen Fırtına öncesinin habercisi kara bulutların Öfkeli savruluşunu izlersin…! Duymazlıktan gelirsen Kirli karanlığın öfkesinin vahşi sesini, Kimse engelleyemez Yeryüzü ile gökyüzünün arasını tutan Dehşet verici korkunun Özgürlüğünün kıyameti olduğunu…! |