Zeytinyağı bile böyle çıkmaz üsteŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Empati kurmayı bilmeyen,memnuniyetsiz,
bitmek bilmez beklentilerle hayatı zehir ettiren, ’HEP BANA’ yla ömrü geçirip , ömürleri tüketenlerin cümlesine..... Gözden düşenin parçası bulunur da, gönülden düşene Allah rahmet eyleye Eskilerden.... Niye kırılan sensin hep, küsen sen Bilemedim ben sebebini söyle Her şeye bir bahane buluyorken Bu dostluk böyle sürer mi sence Sadece sen mi kalp taşıyorsun Aynı kalbin sahibiyim ben de Her suça fail beni yazıyorsun Hesabı da bana kesmesen keşke. Müneccim miyim nereden bileyim Ben darıldım mı yazıyor yüzünde Bilmem ki kıracak ne söyledim Havadan nem kapma bir kere de Kendine avukatsın, bana hep yargıç Bir cevap hakkı vermedin bile Hükmü verdin öylece kalemi kırıp Mahkûm ben oldum her seferinde Hep ben miyim hatalı olan Tartsaydın bir kez kendini sen de Yoruldum artık vallahi inan Zeytinyağı bile böyle çıkmaz üste Söyleyip halimi anlatsam ne hacet Kendi hatanı bana yükledin bir de Ben vazgeçtim artık sen de pes et Ne yapsan kıymeti yok gözümde |
empati adına kişiler arasındaki münasebet adına güzel bir şiirdi..
Selam ve saygılarımla