Son yıllarda o kadar çok şey oldu ki; her şeyi görmezden gelerek atıyoruz bir kenâra. Oysa Rabbim bizi eksiksiz yaratmış ve dünyanın hâkimi kılmış. Oysaki bizler daha kendi nefsimize bile sahip olamıyor ve hayatta yaşanan hiçbir şeyi araştırıp soruşturma gereğinde bile bulunmadan içimize sindirmeye çalışıyoruz. Göz var görmüyor, kulak var duymuyor, gönül var hissetmiyor, kalp var salağa yatıyor, kol var erişmiyor, ayak var doğru hizaya ulaşmıyor, akıl var çalıştırılmıyor, mantık var kullanılmıyor, beyin var algılamıyor ve herkeste bir mide var ki; yatıp kalkıp o midenin ağırlığını tartıyor ve her şeyi kendi nefsi duygularına göre yaşıyor. Hiç kimse dönüp arkasına bakmıyor, hiç kimse ağzından düşürmediği o (kitabın) içinde neler yazıyor diye araştırmıyor ama sürekli yalan kusuyor bu insanlar. "Dinî imânı, yolu yordamı değiştirdi bu insanoğlu insanlar." Ülkelerine (Hainlik) ediyor ve bununla da övünüyorlar. Yürekleri yok, kalpleri yok, vicdanları yok bu insanların. "Daha çok şey var ama (örnekten de) hiçbir şey anlamıyor bu insanoğlu insanlar." (Anlamıyorlar)

Ruhum ve bedenim sendendir emanet,
Yalnızca sanadır kullukta ki ibadet,
Mim çekilmiş kalpler, görmüyor hiçbir emare,
Yardım et Allah’ım, akıl bile yenildi cahillere...

Vatan anam, devlet babam idi.
Devletin arkasında ki sır, bizi yok etmek istedi.
Anam babam rıza gösterdi, onay verdi.
Aldılar üveyleri dışladılar bizi...

Ya hâk! Ya Allah
İslâmı bize düşman ettiriyor bu halk.
Senden niyaz eder, senden hak dilenirim,
Zalimce zulmedenleri, artık helâk et...

Hakka’dır kulluğum, Hakka’dır tövbem:
Kul’a kulluk edenlerden döndüm geriye.
Sanadır minnet, sanadır ibadet,
Ancak satıldı âlimler, satıldı imam efendiler...