KARANLIK
Karanlık sardımı senide
döndürdümü deliye Ayrıldımı kalbin tam ortadan ikiye Nefesin takılıp yırtıldımı göğsünde Gözyaşının her damlası bir yangının içinde Elin ayağın kaldımı fersizce Yok oldunmu bu uçsuz bucaksız evrende Buldunmu kendini dermansız dipsiz bir kuyunun dibinde Saklanmak istedinmi her zerrenin bir köşesinde Sen kaçtıkça kovalar yüksek duvarlar Korktukça yaklaşır simsiyah bakışlar Nerde saklansan tutar ensenden yakalar Unutmak istediğin bütün acı satırlar Bırak yıkılsın sana çarpan duvarlar Aydınlansın yaklaşan tüm karanlik bakışlar Kaybolsun seni yakalayanlar Durmasın çevrilsin bütün sayfalar Yırtıp buruşturup attığın insan sayfasıydı Yiyip tükettiğin onun yaşam savaşı Yıktığın acıyla dizdiği her tuğla taşı Dikkat et yıkmasın seni yaklaşan karanlığı |
*** KARANLIK *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...