Kibir
Kibir arşa sultan olunca hemen
Takmış bulutlardan pamuktan kanat Demiş ki toplanın yanımda Ceman Benden sorulacak herşey tüm zaman Ay benim gün benim hava su benim Herşey benden sadir nadirdir tenim İrem bağında ki açan gülşenim İnsanların işi beni kıraat İlim irfan damlar elbet dilimden Bir kez tâbi olan çıkmaz yolumdan Kurtulur elbette tutan kolumdan Kime diler isem veririm ruhsat Avam cahil demiş ben ise arif Herkesten güzelim herkesten zarif Yiğidim cömertim beşeri şerif Suda gider gökte çarparım kanat Kibir böyle böyle haddini aşar Deryayım der iken bardakta taşar Kendi gölgesinin ardından koşar Anlamış düş imiş meğer saltanat |