Düşlerimden uyandırmayın beni bir de içine düştüğüm aşktan ve biliniz ki sadece sözcükler değil sökün eden ruhumdan yazmaya durduğum bir ferman ölümü mimleyen güzün temennisine sadık olduğum kadar yüce Rabbime üstüne konduğum bulut misali hangi rüzgârsa götürsün beni annemin yanına…

Yâdı dünün ve yârim
Yasa bildiğim bunca yas ve yaşın hâkimi
Rabbime meylettiğim bir gün daha tecelli etti
Teselli bulduğumdur İlahi Aşkın gövdesine
İşlediğim resmini ve ismini
Zaruri fısıltılardan başımı kaldırıp da b/aktığım
Gök kubbe
Elbette aşkın menşei…

Bir ömür törpüsü kıyılan içim
Simyacı bakışlarında sevginin
Göğüs kafesimi tırmalayan hüzün yüklü bir beyanat
Şiir ikliminde seken kuş misali
Sevgimin çıksa da adı
İfrata kaçsa da yalnızlığım
Derlediğim hayallerin rıhtımına konan
Bir tohum gibi
Azat edilmeyi beklediğim
O hasat zamanı…

Ne öfkem diner ne bekleyişim
Özleme ve sevgiye sadık bir dervişim
Zikrime binaen fikrimle
Deştiğim toprağı
Kalemin sivri diliyle
Eşelediğim ruhum ve mizacım
Kök söktüren kadere kedere razı geldiğim
Gel gör ki dinmez umudum
Direncim sınanırken
Nice duygunun tohum kaçtığı

Görsel bir şahika saklı yüreğimde
Çırpınan sözcükler dilimde hadisler
Ömürden ömür gitmez mi
Hele ki sınandı mı insan sevdikleriyle
Tecelli etti edecek ufkun ç/ağrısı
Mumya misali mıhlandığım
Yalnızlığın kurumadı gitti ırmağı

Hazandır, küpeştesinde beklediğim
Ayan beyan isyandır zalime duyduğum sitemin
Bekasında yaşaran yüreğim
Yeşeren sevgim
Yaklaştığım limandır aşk
Derdest edilmiş yürekten uzanan kıblesine
Ayan beyan fesattır münafık gölgeler
Ben ki:
Vardım bir kere Rabbin Dergâhına
Ağzımda susku
Ruhumda diken
Yüreğimde aralıksız yeşeren
Sözcükler
Bazen bir fısıltı duyulur inceden inceye
Sonra da içimdeki çocuk yumulur
Dinmek bilmeyen hüzün selinde…

Muradımdır kavuşmak hidayete
Ar bildiğim arz ettiğim anne sevgim
Nasıl ki Rabbim muktedirdir vara yoğa
Yoktan var ettiği her zerre her parça
Alı al moru mor göğün kumpası
Bak işte karanlık b/ağladı başımı
Başım ki arşa değdi değeli
Azığım ve azımsandığım kadar
Vermez mi Rabbim,
Ruha teselli ve huzur…

Akışında sözcüklerin
Yüreğin ambarında istiflediğim
Kölesiyim sözcüklerin
Rabbimin kulluğuna binaen
Rengim solsa da anbean
Baş verecek filize yöneldiğim
Ruhum Araf’ta
Kalemse sağdıcım olan adeta bir nida
Sessizlik iken kuşatan çevremi
Yâdım nasıl ki dünde saklı bir teselli
Öyküm sonlanmadan sonlansa ne ki ömür?

Firari bir sevginin de müdavimi
Sayıkladığım günbegün
Seyyanen bir şiir daha eklendi hicretime
Şanlı mazim ve yüreğimde saklı o sevgi
Arşı alaya çıkan bir özlemle kucaklamak adına
Annemin olsa keşke dokunulmazlığı
Ufka bandığım yalnızlığınsa dilemması
Hazana dönük yüzüm
Gökte saklı tebessüm
El veren İlahi Mekânım
İdamesi hayatın
Yalnızlığıma ve de anne sevgime nasıl da kefilim

Hicrinde sözcüklerin
Sönmesin yeter ki umudun feri
Neferi olduğum kadar umudun
Seyyah yüreğimle saf tuttuğum
Özlemin diğer adıdır annemle teselli bulduğum
Firari bir uyku benimki
Tanısı yok henüz hüznün
Tınısına razıyım dünün
Yeter ki doğsun umutla yeni gün…