KENDİ KENDİME...
Konuşunca duyan kulaklarım,
Düşünce tutan ellerim varken Güvenmek; sadece laftır benim için... Güzel günler güzel insanlar la yaşanırken Kendim den başka Beni anlayan güzel bi insan olmadığını fark ettim... Herkes gider Ha işi bitince Ha sevgisi bitince Ha dostluğu bitince Yeminleri sözleri Bir rüzgâr gibi esip gidince Elbet gider Bir gün erken Bir gün geç... Yaşamak cümlesinin içinde Biriktiriyorum son cümlelerimi; Sessizim Yorgunum Bir daha hiç bir sabaha uyanmamak Belki de en büyük doğrum olarak kalacak Gittikten sonra hatırlanmak için... #ŞÂİRbaz |
″Konuşunca duyan kulaklarım,
Düşünce tutan ellerim varken
Güvenmek;
sadece laftır benim için...″
Yaşadığım sürece gördüklerime, duyduklarıma, yaptıklarıma ve yapabileceklerime odaklanırım der bu kıssa..
″Güzel günler güzel insanlar la yaşanırken
Kendim den başka
Beni anlayan güzel bi insan olmadığını fark ettim...
Herkes gider
Ha işi bitince
Ha sevgisi bitince
Ha dostluğu bitince
Yeminleri sözleri
Bir rüzgâr gibi esip gidince
Elbet gider
Bir gün erken
Bir gün geç...″
Güzel insan yoktur beni anlamadıkça der bu kıssa. Ve ekler; güzel insan hep sever, dost kalır, yeminine sadıktır velhasıl sırtını dönüp gitmez kalır.
″Yaşamak cümlesinin içinde
Biriktiriyorum son cümlelerimi;
Sessizim
Yorgunum″
Tükenmişlikten dem vurur, insan yorulup yaşam enerjisini güzel insanlara ol(may)an inancını tükettikçe de sessizleşir der bu kıssa.
″Bir daha hiç bir sabaha uyanmamak
Belki de en büyük doğrum olarak kalacak
Gittikten sonra hatırlanmak için...″
Kendine öz güveni ve güzel insanlarla beraber çıktığı yolda güvendiği dağlara nasıl da karlar yağdığını nasıl da özünün buz kestiğini nasılda yanılıp incindiğini aslında herkesin kendi derdinde olduğunu ve birbirini umursamadığının farkına vararak bu insanları birer giden, terkeden olarak nitelendirilen ŞÂİRbaz, adeta gitmek öyle olmaz böyle olur demek istemiş ve yüz üstü bırakıldığı gibi Ona bunu yapanların bir ömür unutamayacağı bir dersi kendi gidişiyle onlara yaşatmak istemiştir. (İlk önce intihar gibi algılansa da umuyorum ki insanlar için intihar etmeye yeltenmenin ne büyük 2. bir hayal kırıklığı olacağının farkındadır herkes).. Bana daha çok bu duygu seli İnto the Wild filmini anımsattı. Christopher McCandless'ın toprağı bol olsun. Yediği zehirli bir ottan vefat etti. Ve son notları yürek burkar cinstendi.
Bildiğim bir şey varsa yaşamdan vazgeçmemek aksine çevrenin inadına yaşama dört elle sarılmak gerektiğidir. Böylece insanlardaki ölmüş insanlığı diriltebilme sırrına Mazhar olabilirsiniz. Herkes gölge ise ve siz inciniyorsanız atan bir kalbiniz var demektir. O halde mutlak olmasa da gücünüz yettiğince bu sorumluluk size aittir. İnsanca yaşayın insanlıktan uzak yığınların gözünde kahramanlaşın. Belki meylederler de peşinizden gelirler kim bilir.
Saygılarımla geceniz güneşli sabahlarınız sonsuz dogumlarla dolu olsun. Ta ki güzel insanlar yeniden doğsun çevrenize..