MelalŞair kelamından, alıp sözümü Deftere dökmüşüm, bunca terimi. Efkârla yakmışım, hem de közümü Tüttürsem dumanı, şimdi yeri mi? Görür kendisini, herkes şahane Cümlesi maarif, söyler daha ne Yutmuşta salkımı, çöpü bahane Ömrümü yedi de, buda zarı mı? Sütünden kaymağı, ç’alana helal Hançeri yiyen de, çekiyor melal Taşıdım başımda, haykırır delal Derisi senin de, bize zarı mı? Atını sevenler, tepikte sever Eksiği olanda, kendini över Derdi olanlar da, şairi döver Kalbimi kıranlar, var da peri mi? Şiirdim kuralsız, biraz da efe Koymazlar efeyi, sanma hedefe Derdimi söyledim, muktedir şefe Yüzmeyin benim de, artık derimi. Hassasi yanıktır, esmerdir teni Sevgidir bahçesi, sever gül-şeni Çiçektir derler de, soldurur “ben”i Başının üstünde, gezen arı mı? Dostlardan Sevenler gözyaşı bile dökmeli İçine yetmezse göle dökmeli Sevecekse gönül dile dökmeli Araf’ta beklemek akıl kârı mı? İshakaras 08/09/2023 (Mazinin Günlüğü) |