Kadının yürüyüşü
Güvenli bir sokağa eşlik edemiyorsa
Ve çocukların yaşamı
Bir kelebeğin ömrüne eşitse
Yakın o zaman tüm uygarlığı

Herkesleşiyorsak
Ve bize dair hiçbir şey kalmıyorsa
Paris’de sergilenen bir defile
Afrikalı bir çocuğun açlığından
Daha fazla izleniyorsa
Savaşlar barışın üzerine
Bir gölge gibi düşmüşse
Dünyadaki sınırlar insanlığa
Vurulmuş bir kelepçe ise
Yakın o zaman tüm uygarlığı

Güzel bir dünyayı düşleyenlerin
Sonu karanlık hücreler ise
Anaların göz yaşına sığmışsa
Çocukların geleceği
Ekmeğimiz ve işimiz
Kapitalizmin tok dişinde ise
Doğayı işgal edenler
Ellini kollunu sallaya sallaya dolaşıyor ise
Bir çiçek bahçesinden
Yakın o zaman tüm uygarlığı

Sömürüsüz bir hayatın tutkusu
Sarmalamamışsa yüreğimizi
Yüzünü görmediğimiz insanlar için
Göz yaşı dökmemişse
Bu gözlerimiz
bir kuşun kanadına
Dokunamıyorsa vicdanımız
Ve bir buğdayın türküsünde
Dinlenmemişse düşlerimiz
Yakın o zaman tüm uygarlığı

Yoksulluğun şiirine
Ritim tutmamışsa dizelerimiz
Toprağa düşmüş yiğitlerimize
Verilcek bir sözümüz kalmadıysa
Bir öğlen güneşi vurmamışsa
Proletaryanın alın terine
Hiç kolay gelsin dememişsek
Yerin derinliğinden gelen bir işçiye
Rüzgarın ışığına kuramamışsak soframızı
Yakın o zaman tüm uygarlığı

Biliyorsak
Ve halen acı çekiyorsak
Zulamızda özgürlük şarkıları
Haykırmıyorsa
Ve halen yakacak
Bir ağıdımız varsa
Bir tan kızıllığı gibi
Doğmamışsa uyanışlarımız
Ve kabahatin çoğu da
Bizde ise
Yakın o zaman tüm uygarlığı