ANILAR SIRILSIKLAMÇağmurla sıvanmıştı göğün beyaz bulutları Sokak fenerlerin sarı gözleri vardı Kulaklarımda vapur uğultuları İçimde terkedilmiş çocuk ağlamaları Bu mevsimlerde yağmur Hep böyle sinsi yağardı. Uzaklarda bir güneş sönmüştü Gölgeler kaldırımda ölmüştü Karanlık gözlerime batıyordu Sokaklar geceyi soluyordu Ellerin avuçlarımdan akıyordu Köşede ıslak bir kedi vardı Böyle gecelerde kim olsa ağlardı. Gün boyunca bu meydanda Bir avuç buğdaya tutsaktı güvercinler Ağaçlar çaresizliğime gülüyordu Yaşlı vapurlar ölüm beklentisinde. Birgün kurutacağım bu körfezi Ne martılar, ne vapurlar Ne de sen kalacaksın Korkuyla uyanıp düşlerinden Yalnızlığına ağlayacaksın. Meydanda bu gece güvercinler yok İnsan kalabalığı yok Meydan yapayalnız Tut ki bu saatlerde bu meydan Şiirlerim kadar anlamsız. İzmir’de bulutlar ağlıyordu Başı usturalı idam mahkûmları Sabahı bekliyordu Saat 04’ü gösteiyordu Kulaklarımı vapur uğultuları Yüreğimi aç kurtlar kemiriyordu Sabah ruzgârının öptüğü deniz suyunda İsterik bir martı yıkanıyordu Ve sinsi bir İzmir yağmurunda Anılar ıslanıyordu... Emin Barut 1983__ İZMİR |