Daha doğmadan önce,
Gülmüş yüzü annemin,
Günler bir bir geçtikçe.
Daha doğmadan önce,
Ayağı kayıp düşünce,
İncittim yavrumu deyip,
Ağlarmış ince ince...

Daha doğmadan önce,
Ebemi almış bir düşünce,
Adını koysak güzelce,
Gülümsemiş ince ince...

Daha doğmadan önce,
Sanki hastalığını unutup,
Çıkmayan ses çıkmış gürce,
Babama tembih edip,
Adımı vermiş evvelce,
Tatlı tatlı gülmüş dedem,
Her zaman gülümseyerek,
Hep beni hayâl etmiş,
Hep benimle konuşmuş,
Hep benimle gezmiş...

Ebem sormuş merakla,
Adı bizlerden olsa,
Koyaydın adını Yusuf;
Babası Musa mı yoksa...

Dedem gözlerini yummuş,
Geçmiş günlerine gidip,
Yeniden asker olmuş,
Cephede yaralanıp,
Sırtına alıp taşıyan,
Kumandan Ekrem’i bulmuş...
Daha doğmadan önce,
Gönlüne girmişim derince.

Eşrefî’den çok önce,
Bırakıp gitmiş sessizce,
"-Kumandanım kal sen deyip,
-Sev bizleri, sev sadece..."

EKREM GÜRER (1983 İSTANBUL)