AH YÂR
bir nergis boynunu büker ah yâr!
kan ter içinde güzü bekleyen göz bebeğimde. vedasının son cümlesindeki yılkı atlarını koştururken şâir, bozkırın tezenesi sazını ağlatır yorgun bakışlı kısrağın cansız gölgesini gömercesine. yollar yoruldu bağrımda ah yâr! seyyah çöllerde mecnûn mu oldu Leylâ bakışlı bir Mihrimah’ın kulu oldu gönüller yandı ah yandı kor oldu aşk’ın küllerinden yeniden doğdu. canlar canân’a doyamadı ya ah yâr! ermiş derdinden boğulur iken Hiç’liği soludu Yusuf’un kuyusunda canından can gitti de bir ah bile etmedi yâr! |
takdirlere şayan bir mensur şiirdi...
tebrikler ve saygılarımla.