Biliyor musun
Rüyalarım ışık saçardı
Ki ben karanlığı göğsümde kaç kez uyuttum
Güneşin çemberinde pervane gibi döndüm
Tenimin kökleri sarmalıydı kendisini
Ve ben döndükçe
Tüm şehir uykudaydı
Tüm sesler yalnızdı

Biliyor musun
Kaç kez yola çıktım
Kendime
Evrene
Bilinmezliğe
Işık saatiyle üstelik
Uyuyan hücrelerimin esintisiyle
Ve henüz zulam bile hazır değildi
Elimde kimliksiz bir valiz
İçerisinde unutulmuşların çığlıkları
Bir su kıyısında dinlendim
Ah biliyor musun
Bir elin gölgesine muhtaçtım
Işığın peşinde yol alırken


Biliyor musun
Hayat bir çelişki yumağı
Sarıyor kendisini
Bir devinimle
Ben bu paradoksun kurbanı olmak için
Çok gençtim
Çiğ meyveler düşmüştü rüyama

Biliyor musun
Gönlüm bir nar gibi
Tek ve çok
Tutkudan ölebilirim
Bir kucak özgürlük
Serpiliyor toprağıma
Duyuyormusun
Sonsuzluğun senfonisini