ŞİİR OLMUŞTU AYRILIĞIN
Sen gitmeden hiç biri ayrılık değilmiş
Ayrılık diye bildiklerim Oysa ben seninle senden öğrendim Yaşamın kıyısında bir çizgide kalacağımı Ne senden ileri - ne geri gidemedim Hep bekledim Gelişinle hayat başlayacaktı Kabusumdu ayrılıklar, hiç ayrılmayan peşimden Kendimi bulamadım sen gittiğinden beri Dipsiz kuyularda savruldum durdum Cesaretimi yitirdim yalnızlıklarımda Ebabil kuşu gibi şarkılar söylüyorum Başlayınca gece karanlıkları Korkmamak için her zaman Sana gönderilmemiş mektuplar yazıyorum Bir o kadar da gönderilmiş yüreğimle Artık gitmeliyim diyordum Son şiirimi duvarlara yazıp Oysa seni bekliyorum Elveda demeden gelmelisin Üşüten duvarları terkedip bana Deniz dalgalanmıyor, coşamıyor Martıları sevemiyor yokluğunda Mavilerim griye çalıyor akşamları Gönlüm bir yağmura tutulmuş Dinmeyen sağnaklardayım Susmasını istesem yağmurun Gelirmisin ? Solmuş tüm renklerim Boyamak için o tüm renklerimizi Gelirmisin ? Sen de severdin gözlerimdeki O ela renkleri Şimdi gri bakıyor Gel tekrar boyamak için Rengimi Gelirmisin Birlikte renkleniriz akşamlara Sel oldum yağmurlarından Fıratın suyu gibiydi gözyaşım Durgundur baktığında Girdapları bilemez kimse Fıratın derininde akan Kuruttum gittiğinden beri İçimde akan nehri Deli divane gibi çölde koşuyor ruhum Ben gelişinle savurmak isterdim Yağmur kokan saçlarımı Denizlere koşuyor kuşlar Alamıyor bağrım kuşlarını Divaneye döndü düşüncelerim Ben sadece seninle düzelirim Gecelere sığınan gözyaşım sabahı özler Sabaha sensiz eren gönlüm geceye koşar Mecnun’la acı çeken ben Ben sadece senin gün batımını Sevdim Bu ayrılıkta öyle çok çektim Ben sadece senin Bekleyişlerini sevdim Günay Koçak 15. / 8. / 2023 |