HER GECEYE BİR SABAH EKLENİR.
Güneş Karanlığı Kovup Giderken!
Güneş, gündüze... Gece, yıldızlara... Aşık olmasaydı... Kimseler göremezdi sevenin üzüntüsünü. Gündüz gülerdi... Geceler yalnız ağlardı... Zafina yenilmeyen her insana... Bu hayatta ödül olarak... Bir sabah... Bir gündüz... Ve bir güneş verir. Gece uyuyamayanu seven insanların... Gündüze sığmayan acıları vardır. Kimselere göstermez üzüntüsünü. Gündüz kendini güçlü göstermek için güler.... Gece ise yalnız için için ağlar... Aşık olmuştur garip kalbi... Severken olmuştur deli... Üzülmüş, kırılmış olsada... Yinede adını uykularında sayıklar... Gece, gündüz anar... Hep kalbi onun için yanar... Dinçer Dayı |