Ölü bir renk ölümcül iklim bir de ölgün düşler hüznü teğet geçen her mevsim ve ilahi sevgi…

Maruzatı ölüm oysa evrenin
Uzamında ömrün
Beyitler kasideler saklı gizinde
Gizlendiğin kadar nefsin izinde

Bil mukabil, Rabbim
Aşka bedeller biçen ekseninde döngünün
Aşk deyip de şehvet ve kin biçen

Öyküler saklı tarihinde insanın
İnsanlar saklı öykülerin tecelli ettiği iklimin
Nefes nefese dansı ölümle
İkiletilen sevginin meali
Sanma ki:
Bir şiirle sınırlı şairin diyecekleri

Tılsımlı bir gün diledim önce
Sonramla içli dışlı bir kilim serdim zemine
Maşuk gölgeler zanlı sözcükler
Dikilesi ağzı nefsin
Kök hücresine bandım şiiri m/eziyetlerim

Bir esinti bir renk bir hüzün
Dilemması günün
Öykündüğümse dünüm
Ölümüne şerh düştüğüm
Her şiir her hikâye
Ön sözü bildiğim kadar ömrün
Dilek ağacında saklı dileklerim

Teselli bulduğum bir gün daha iç cebimden firar eden
Bir resim bir duvar bir insan
Sancılı duygunun kemirdiği ruhum
Açmazında huysuzluğun
Aykırı bir düş olmayı ben dilemedim
İçine düşülesi bir aşk asla değildi düştüğüm
Bir kuyudan daha firar etti kalemin tükenmeyen
Diviti
Kale duvarlarım
Dayanıklı ve sağlam sağdıcı yalnızlığın
Sevgi fukarası nice insan
Sayacı kırık vicdanların

Hazan değil hüzün değil asla tek maruzatım
Sevdikçe sevilmek
Sevgiden ötesi ölüp de dirilmek
Araf’ta saklı nice ruh isyan bayrağını çeken
Bir put
İçine girilesi tabut
Hali hazırda azat
Edilmeyi beklediğim tutulmuş iken her bir nutuk

Rengim solgun değil ulaşılmazlığın ikliminde saklı bir zerreyim
Günbegün büyüyen arzum ölüme
Arz ettiğim neyin karşılığını gördüm ki bir ömür?
Kanıksanası bir yoklukla iştigal
Kaybolmakla yazmak arasında gidip geldiğim
Yankısı ne zaman duyulur ki sessizliğin?

Yâdı teselli
Yarını tecelli ettirecektir Tanrı
Temsili resmi günün
Tam teşekküllü duyguların sırrına vakıf
Zamanın izinde sürüklendiğim
Mekân tanımadığım bir minval ki şiir
Metazori asla değil
Tevekkül yüklü tebessüm ehli sihirli bir tutku
Aşkın kat izinde büyüyen
Azadesi s/onsuzluğun
Varsın olsun kendini kandırsın şair…

Olmazın oluru bir isyansa yazmadığında kalem
Sitemle sitayişle dolu nice insan ve evren
Sabır taşı musalla taşı
Aş’ ı hayatın azıksa kıtladığı
Ne çok evre sona giderken, aşılası
Elbet sonsuzluktur kavuşulası
En ilahi muhtırayı sunacakken ve de söyleyecekken son sözü Tanrı…