Acı çekiyor dedi düşlerim kadın
Düşleri sanıyordu acı çekenin
Oysa acı çeken kendisi idi kadının
Düşler istediğine kavuşur istediği an
Buluşur sevdiği ile istediği yerde
Ya bir gül bağında ya bir dağ kulübesinde
Tutar sevdiğinin ellerine bakar gözlerine
Ya kadın kavuşamazsam düşlerine dedi
Ruhu sancılara daldı sanki aniden
Gözleri buğulandı düşündü bir anlık
Doğruydu acı çeken düşler değildi hakikaten
Korkusu vardı insanlardan birde her dem
Tedirgin yürüyordu geceleri evine dönerken
Korkuyordu bir selam vermeye gözucuyla
Ya düşler öylemi istediği vakitte istediği mekanda
Gözlerini kaçırmadan kimselerden yürüyordu
İç çekti kadın keşke düş olabilsem bende
Oysa o sevdaya dair düş bile kuramıyordu
Mutluluğa dair umut bile besleyemiyordu
Bakmadan kendi haline düşler için üzülüyordu
Bırakmalıydı oysa ruhunu düşlerine
Bir daha bulamayacaktı o düşleri belkide
Kadın çöktü bir dere kıyısına eli yüreğinde
Yaslandı koca gövdeli düş ağacına öylesine
Rahat kendinden emin üzüldü kendi haline
Bir suçlu aradı onu bu hale düşüren
Suçlu listesi i çok kalabalıktı ya
Bir göz attı bezgin yorgun çaresiz listeye
İlk sıradaydı kendi adı suç listesinde
İki damla yaş düştü gözlerinden önünde şırıldayan
Hayat dağından doğup gelen dereye
İ. Türkmen