TÜKENEN ÖZLEM
Özlem
Ne garip bir kelime Önce içine oturur insanın Sonra yavaş yavaş işler bedenini Tıpkı kör bir kadının kilimi gibi Kör edinceye kadar gözlerini Dokur bedenini... Sonra alıştırır seni Tıpkı batan gemiyi Hergün bekleyen kadın gibi Aslında kadın da bilir Geminin gelmeyeceğini... Sonra sızlatır Tıpkı yaşlı bir çınarın Yaprak dökmesi gibi.. Sonra umutlandırır Güneşin her sabah yeniden doğuşu gibi.. Oysa her sabah doğan güneş Her akşam yine batacaktır.. Yada her dökülen yaprak Yeniden çıkıp yeniden savrulacaktır... Yada denize daha nice gemiler açılacaktır.. Yada dokunan her kilim bir çift göz daha alacaktır.. Ve beklenen her özlem Bitip yenilerine gebe kalacaktır... |