VEDALI KUŞU
Veda ediyorum, belki de kendime
Varlığımın kapladığı o saydam alana Adımlarımın bıraktığı izin derinliğine Belki de belli mi olur? Baktığım son kuş tüyünü bırakmıştır, Evet Toprağımı okşayıp, ayaklarıyla eşeledi Gördüklerini unut dedi, Gördüklerin bir kalıp değil, Ya da bünyeleşen, kanıt diye dokunacağın şeyler hiç değil. Korkutan şey zihnin dedi, Sadece zihnin Zihnin, gördüğün o son ışıkla Hüzmelerine ayrıldı Geçmişin, onun noktası Yaşayamadıkların, pelerini oldu Sahiden? Et yığını, bıraktın burada Özünü ben içtim senin Gökyüzü neden bu kadar renk sanıyorsun? Beyazdan doğmuyor mu her renk? Giydirdiler sana da az önce... Zihnin lazım, hatırladıkların kaybolmadı senin... |
Saygılarımla...