Eskiyen gönülden...

Yabancı Gibi

Bugün hiç onsuz geçmediğim caddede karşılaşmışız;
Usulca sıyrılıp geçmiş yanımdan.
Hayallerim, umutlarım;
Düşman gibi kaçmış, sessizce akmış yamacımdan!
Hiç durmadan! Boynuma sarılmadan!

Dalmışım, yüreğim aklım sevgilide,
Sevdam gözümün önünde,
nasıl görmem! nasıl!
Kör olsun bu gözlerim.
Sevdayı görmeyen gözü neyleyim?

Keşke, keşke kör bir kurşun olsaydın da;
Yüreğimi delip geçseydin de,
Böyle yabancı gibi geçmeseydin yanımdan.
Keşke, keşke o sessiz pınarlar gibi akıp giden,
Sen değil de, kanım olsaydı sana doğru akan.

Dünya başına çökmüş sanki!
İstemişte kaldıramamış kafasını.
Gözlerime bakmaya cesareti kalmamış!
Sen, sen değilmiydin gözümün feri?

Sokağa çıksa beni görmekten korkarmış!
Ben sen değilmiydim?
Demek insan kendinden de korkarmış!

Her şeye razıyım son bir kez sarılayım yeter diyormuş.
Son bir kez diyormuş!
O kolların akrep kıskacı olsa,
Saran sen değil Azrail olsa,
Ve ruhum ellerinde solsa...

Bilsem ki sıcaklığın gitmiş, yerinde ölüm soğuğu.
Görsem ki gözlerinde sevda yok! Nefret konuğu!
Yine sararım, yine sararım, yine bir gülüşüne kanarım.
Cehenneme hacet yok, ben sensiz yine yanarım...