sen bilmeden
Okadar aşkki...
Çarşafımı kana buluyor Dört sarı duvar arasında Bacaklarımdan süzülüyor çocukluğum. Sokaklar hep zindan Lambaları onlardan yabancı Bir tenin tanıdık Bir terinin tuzu... Şakaklarım kanıyor Göğsümde inceden,delirten bir sızı Sigaram senin tadını bastırmıyor Her köşeni çiziyorum ezberime En mahremime sarıyorum En’ ben ’halimle Oluk oluk akıyor hayallerim toprağıma Herbirini seviyorum sen bilmeden Kadınlığım dökülüyor koynuna Çocukluğum gözlerini delercesine sen bilmeden... Bin diyardan bin ümit topluyorum Saçlarıma dizip seni bakliyorum Hergün yeniden doğuyorum sana Ve hergün mezar hiçliğin bana Sen bilmeden... |