Yusuf Yılmaz

Onlar ki
Nasırlı elleryiyle gelip
Bu çorak toprakları
Karıncalarla solucanlarla
Ve sulu gözleriyle
Kazma kürek sesleri arasında
Nehir gibi akıtarak
Ve bir şafak vakti
Güneşle birlikte
İlk tohumu ekerekten
Kargaların uzaktan gözlediği
Bereket fışkıracak olan
Bu toprakları
Kendi öz suyuyla yogurdular.
Alinterinin, bereketlerinin
Hakkını verdiler.
Tohumlar önce bu topraklara
Gönlünü serdiler.
Hakettiler.
Çünkü onlar toprağa aşık
İki sevgili gibiydiler.
Onlar ki
Altın sarısı başakları koparirken dalından
İlk aklına gelen
Kınalı parmaklı kizlarin
Beyaz gelinliğiiyidi.
Onlar ki
Yıldızları indirip gökyüzünden
Ayın önüne koydular
Ve her tarla başında
Her ağacın gölgesinde
Çiçek çiçek
Yaprak yaprak
Al bayrak oldular,
Ve bu çorak toprakları
Vatan yaptılar.
Şiiri Değerlendirin