ŞİİRİN ANA TEMASI

Dostluk, insanın hayatında özel ve değerli bir yer tutan, gönülden gönüle akan bir deryadır. Gönül yarasının kanayan bir gonca olarak açtığı bu deryada, dostluk ilacı ile rahatlama ve şifa buluruz. Gerçek dostlar, birlikte yürüdüğümüz dikenli yollarda bize eşlik eden, sırlarımızı paylaşan ve yaralarımızı silen kişilerdir.

Dostluk bağları, sevinçleri, hüzünleri ve acıları birlikte paylaşarak daha anlamlı ve güçlü hale gelir. Dostumuzla beraberken, yüreğimizdeki sevinçler daha da coşkulu ve acılar daha hafif hissedilir. Dostluk, içimizde saklı kalan muhabbeti ve hasreti ateşleyen bir güçtür.

Umutsuzluğa düştüğümüzde, dostumuzun omuzlarında bulunan güç, bize yeniden tutunma ve ayakta kalma gücü verir. Dostluk bağı kopmaz bir bağdır ve zamanla kök salarak engin gönüllerde çınar gibi büyür. Dostumuzla birlikte olduğumuzda, gölgelerin bizi sararken, dostluk gölgesinde huzur ve güven buluruz.

Dost sevgisi, hayatımıza anlam ve değer katar. Dostumuzla birlikte geçirdiğimiz zaman, ömre değer katar ve nefes alırız. Dost yanımızdaysa, dertler daha hafif, yükler daha kolay taşınır. Onun gülüşü baharları, yazları andırır ve birlikte geçirdiğimiz zaman dilimi bir ömre bedel olur.

Dostlarımızla biriktirdiğimiz hatıralar, gönül hanemizi süsleyen en değerli hazine olur. Yaşanmış güzellikleri dostlarımızla paylaşırız ve hayatımız sevgiyle örülü bir perçeme dönüşür.

Bu şiirde anlatılan dostluk duygusu, kişisel gelişimimiz için önemli bir unsurdur. Dostluk sayesinde kendimizi daha iyi anlayabilir, başkalarını anlamaya ve empati yapmaya daha yatkın hale geliriz. Dostlarımızla birlikte yaşadığımız deneyimler, bize yeni perspektifler sunar ve büyümeye katkıda bulunur. Dostluk, insanın sosyal hayatında ve ruhsal denge sağlamasında önemli bir rol oynar.

Kişisel gelişimimiz için dostlukları değerli kılmak, onlara zaman ayırmak ve empati ile yaklaşmak gerekir. Dostlarımızla paylaşılan anılarımızı hatırlamak ve onlara zaman ayırmak, ruhsal dengemizi korumak ve mutluluğu artırmak için önemlidir.

Unutmamak gerekir ki, dostluklar bakım ve özen ister. Dostlarımızı anlamak, onların ihtiyaçlarını fark etmek ve onlarla ilişkimizi beslemek, sağlıklı dostluk bağlarının sürdürülmesi için önemlidir. Dostluklar zamanla olgunlaşır ve değerli bir hazinedir.

Sonuç olarak, dostlukların değerini bilmeli ve onları önemsemeliyiz. Gönülden gönüle akan dostluk deryasında, birbirimize destek olmak ve sevgiyle yan yana durmak, kişisel gelişimimiz ve ruhsal huzurumuz için büyük önem taşır.

BİR DOSTLUK HİKAYESİ

Bir zamanlar uzak bir köyde, Gönül ve Derman adında iki çocuk yaşarmış. Gönül, yüzünde her zaman gülümseme taşıyan, sevgi dolu bir kalbe sahip bir kızdı. Derman ise sessiz ve derin düşüncelere dalmış, içine kapanık bir çocuktu. Gönül ve Derman, köyde pek arkadaşları olmamasına rağmen birbirlerine sıkı sıkıya bağlıydılar.

Bir gün köylerine yeni taşınan bir ailenin çocuğu olan Azra ile tanıştılar. Azra, ilk görüşte Gönül ve Derman’ın kalplerini çalmıştı. Onun güzel gülümsemesi ve içtenliği, hemen üçünü de arkadaş yapmıştı. Artık her gün birlikte oyunlar oynuyor, sevinçleri ve hüzünleri birlikte paylaşıyorlardı.

Gönül, Azra’nın gösterdiği sevgiye karşılık vermeye çalışırken, Derman içindeki duyguları dışa vurmaktan çekiniyordu. Derman, Azra’nın yüreğinde bir yara açtığının farkındaydı. Ona olan hislerini, içinde saklı bir hazinenin derinliklerine gömüyordu.

Günler geçtikçe, Azra ve Gönül daha da yakınlaşırken, Derman içindeki yalnızlık hissini arttırmıştı. Kalbindeki yarayı kimseye açamıyor, dostları arasında bile bu acıyı paylaşamıyordu. Onun sessizliğini fark eden Gönül, ona sık sık dostluklarının değerini hatırlatıyor ve dertlerini paylaşması için teşvik ediyordu.

Bir gün köyde düzenlenen bir etkinlikte, Azra’nın yanında başka arkadaşlarıyla konuştuğunu gören Derman, içindeki kıskançlık ateşini bastıramadı. O an hissettiği acı ve umutsuzluk, onu derinden sarıyordu. Gönül, Derman’ın gözlerindeki hüznü fark etti ve hemen yanına giderek onu kenara çekti.

Gönül, Derman’a içini dökmeye teşvik etti ve onun kalbindeki yarayı hafifletmek için yanında olduğunu söyledi. Derman, ilk başta içinde biriken acıları paylaşmaktan çekinse de, Gönül’ün ısrarlı ve sevgi dolu tavırlarıyla kendini açmaya başladı. Gönül, ona sarıldı ve "Derman, dost dediğin candır, yoldaş ve yaren. Sırlarını açmak seni rahatlatacak. Göreceksin, yükün hafifleyecek." dedi.

Derman, Gönül’ün sevgi dolu sözlerini kalbinde hissetti ve içindeki yalnızlığın azaldığını fark etti. Onun yanında bir dost olduğunu ve bu dostluğun değerini şimdi daha iyi anlamıştı.

Günler geçtikçe, Gönül ve Derman’ın dostluğu daha da güçlendi. Derman, içindeki duyguları artık daha rahat ifade edebiliyor, Gönül’le paylaşılan güzelliklerin tadını çıkarıyordu. Azra ise onların dostluğunu kıskanmadan, sevinçle izliyordu. Üçü birlikte, dikenli yollardan geçip gönül gönüle akan bu deryada sonsuz mutluluklar yaşıyorlardı.

Artık köyleri, sevgi dolu dostluğun simgesi haline gelmişti. Derman’ın içindeki yara iyileşmiş, Azra’nın gülümsemesi daha da parlaklaşmış, Gönül’ün kalbi ise dostluğun şifalı ilacıyla doldu taştı.

Ve işte, bu küçük köydeki üç arkadaşın dostluğu, birbirlerine verdikleri değer ve sevgiyle tüm köye örnek oldu. İçinde saklı dermanı dostlukla bulan Derman, artık gönülden gönüle akan bu deryada sonsuz mutluluğu tadıyordu. Çünkü gerçek dostluk, sevgiyle yoğrulan ve derin bir vefa ile birbirini anlayan yüreklerin sonsuz bir deryasında yeşermişti.

Gönül yarası kalpte açan kanlı bir gonca,
Dermanı dost gönüllerde saklı bir ilaç.
Sevgiyle yoğrulmuş, derin bir vefa,
Gönülden gönüle akan deryadır dostluk.

Dost dediğin candır; yoldaş, yaren...
Sırlarını açan, içini döken...
Bir bakışıyla her yarayı silen,
Birlikte yürüdüğün dikenli yollarda...

Paylaşılan sevinç, hüzün, acı,
Dostunla katlanır, yüreğin sevinci.
Gizler içinde saklıdır muhabbet,
Hasretiyle yakar, dostluk ateşi.

Ne zaman umutsuzluğa düşsen,
Gönül yarasının merhemidir o omuzlar.
Güç verir sana, tutunma gücü,
Yanında olduğu her an mutluluktur.

Dostluk bir bağdır, kopmaz hiçbir zaman,
Çınar gibi kök salar engin gönüllerde,
Ne zaman solsan, sararır kanatları,
Kucak açar sana, gölgeler misali.

Dost sevdasıyla, hayat kıymete biner,
Dost gönül ömre nefesmiş meğer,
Derman arama, dost yanındaysa eğer
Dost gölgesinde her dem; bir ömre bedel.

Ey dostum, sen varsan, her dert çekilir,
Paylaşılan yük hafifler omuzlarında.
Bir gülüşüne sığar baharlar, yazlar,
Dost gönlünde geçer yıllar, aylar.

İçinde biriktir dostluk hatıralarını,
Dost anılarla doldur gönül haneni,
Dostunla paylaş, yaşanmış güzellikleri,
Sevgiyle örülsün hayat perçemi

Gönül yarası kalpte açan kanlı bir gonca,
Dermanı dost gönüllerde saklı bir ilaç.
Sevgiyle yoğrulmuş derin bir vefa,
Gönülden gönüle akan deryadır dostluk.

Rasim Kuluöztürk