Kırgınım Gönlüme
KIRGINIM GÖNLÜME
Kırgınım gönlüme, Cam parçası hükmündeki zalim dünyaya, Anlamsızca payeler yüklediği için. Ve yangınlardayım kimsesizliğin kollarında, Amansızca savrulduğundan ötürü. Ey gönül uslan sana dahi, Vakit daralıyor ve sen gidiyorsun, Farkına varmadan karanlık bir çukurda, Bulacaksın kendini. Hazır bile değilken o soruya, Tanıyor musun o adamı dediklerinde, Ve tekrardan açınca gözlerini Hatırlyacak mısın şu serkeşliğini? Kırgınım, kızgınım ve de dargın, Yorgun yüreğime aldandım. Ten kubbesi altında saklı Ruhuma yolculuğum. Heyhulara tınısında yalnızım, Hiçliği arzulayan nefsimde kaybolmuşum. Kırgınım tüm benliğime, gönlüme ve de nefsime. Adem Özkan Temmuz 2023 Trabzon |