HAŞRgeldim kabuklarını tırnaklarımla aralayıp etime batan acılarına aldırmadan nefes verdim yeniden kokuşmuş hayata ey karanlığa ses veren ey gökyüzünü ateşlere bürüyen dumanlarının korkunç görüntüsünde gürültüsünü içime boşaltan kendimi bıraktığım boşlukta saçlarıma tutunup ölüm sürdüm yanaklarıma geldim işte kıvılcımlarımı saça saça -çoğala çoğala... ... .. . |