Sevseydi
Dondurucu soğukta oturan kadının
Bir gözünden suluboya, Bir gözünden tiyatro perdesi akıyordu Yaşadıkça oynarım demişti resmini Palyaçoların sessiz gemi hikâyesini dökerim demişti perdelere Sessiz kelimelere gülücükler dökülüp Gözyaşlarına akardı içinde, Doğduğunda mavi olan kalbi Siyaha dönüyordu hayatın karbosanın da Ne kadar çok ekmek, aşk ve ateşte yanmıştı Kaybolmuştu derinlerde Seçme şansım olsaydı adım ne olsun diye düşünürdü Sadece ben olsaydım açılırmıydı tiyatrol perde yine Gözlerinden is akıp çizilirimiydi aynalara resmi Yanarmıydı mum gibi hikâyeleri Severimiydi yine sevdiği Sevseydi gecenin kalbine yürürümüydü yine Dondurucu soğukta yine otururmuydu Donarmıydı gözyaşları hüzün şiirlerinde Sev Sevsey Sevseydi dondu |
Sevseydi gecenin kalbine yürürümüydü yine
Dondurucu soğukta yine otururmuydu
Donarmıydı gözyaşları hüzün şiirlerinde