ulakkaf dağının ardında hiçbirşey yok Anka; oradan geliyorum bu yalpalayan fiiller bu harami zılgıtı ümitler bu soytarı tasması kimlikler hepsi benim bir alan olursa esirgemeyeceğim kadar benim oradan geliyorum gözümde sarımsak ezdim, gözümde asırlar hiç bilene soracaksın dedi bir su ikindisi çok bilenlerde yitirdim sorularımı bana kusma hakkı tanımadılar için sustum susunca anladım sesimin çarptığı ilk duvarda kaldığını yankı dedim, titrek bir iç çekiştir usuma doğru oradan geliyorum ayaklarıma bak bir de kanatlarıma bu iki uzuv aynı kökte ise onun adı ruhtur için durdum durdum ki beni bir baltaya odun diye vurdursunlar öz suyum akışını hibe etsin bir sanrıya yalan dedim, bir sanrının canımı çekişidir köklerinden oradan geliyorum cebirsel bir hesabı yok belki ama gittiğimden çokum ebcede vuruyorum artan eksiklerimi ezberimde bir şey unutmuş olduğum ben ne unuttuğunu arayan bir saplantıyım evrenin aklında insan diyorum külünü eşeleyen bir rüzgarmış Anka oradan geliyorum hiçbirşey yokmuş kaf dağının ardında |
-Paylaştığımız duygulara alışmaya çabalıyorum ;)- stop.
otobüs durağı şiirini notunu buradaki duvara ne zaman asacaksın? .stop.
çok şımardım bari gideyim no stop