Pürmelal
Gönül yorgunluğuyla yaslanır
sokaksız pencerelere bakışlarında mazinin tozlu hisleri ömrünü paçavra misali hor görüp uzakları ortak eder kederine boynunda nedamet kolyesi adımlarında tonlarca ağırlık içindeki enkaza gömülen bedeni zemheri acılara sürgün parça parça savrulan anıları tanıdık hüzünler fısıldar nakış nakış işlediği hasret gecesine damla damla yıldızlar asar Nazlı bir gelin silüetinin cilvesi kamçılar düşlerini kendisiyle verdiği kimbilir kaçıncı savaşı ağıtlarla uğurlar hezimete uğrayan sevda yanığı yüreğini gürültülü şehrin yalnızlığı sarar… |