Tükenmişken umutlar
Darağacına çekilmişken goncalar;
Gölgesizdi bulutlar,
Yasaktı şehirler…
Ve ağır sevdalara
Yasaktı dağlar

Nehrin dalgaları arasından,
Kurak çöllerden,
Uzak diyarlardan
Yeşerebilir miydi sevdalar?

Çorak topraklara
Bir başına tohum saçmak,
Kırk kilitle kilitlenmiş
Kırk demir kapıyı açmak,
Ateş saçan ejderhalara
Meydan okumak; kimin işidir?

Kim diyebilirdi ki;
Korku ve sevda, aşk ve telaş,
Hayat ve kavga, sabır ve savaş
Bir asanın namlusunda buluşur.

Ve kim diyebilirdi ki;
Kibirli devlerle kavga,
Uzaklardan görünen bir kıvılcımla tutuşur…

Korkulu zamanlarda
Zanlı sevdaları yaşamak,
Dessas sihirbazların gölgelerinde,
Sanık sandalyesine oturtulmuş
Ve çapraz ateşlerle
Sorguya çekilen sevdaları
Göğsünde taşımak
Ve haykırmak;
Musa’nın işidir…

Bir başına umut ekmek korkulu yüreklere,
Bir başına savaşmak gulyabanilerle
Devirmek karanlığı
Bir kıyam ateşidir…

Ve devirmek karanlığı
Bir Musa’nın işidir…
Ve yakmak meşaleleri,
Bir Musa’nın işidir..
Ve devirmek karanlığı
Bir asanın işidir…