Çok arkadaşım var sokak kedilerinden. Kendimin 9 tane bazen 15 veya 20 olur. Onları her gün üç öğün yemeklerini veririm.8 tanede köpeğim var. Onlarada. Yolumu beklerler. Yollarda beslediklerim benim geçmemi beklerler. Bugün onları tavuk eti, süt, kuru mama veekmekle doyurdum sabah, öğlen, akşam ve biraz önce.
Çok sadıklar.
Hastalarına bakarım elimden geldiğince. İlaçlarını alır, tedavilerini yapabildiğim kadar. Ama bahçemin bir köşesinde 3 yıl önce doğan, bu güne kadar beslediğim ve iki kez doğum yapan Fidan adlı köpeğim hastalığından kurtaramadım, vefat etti geçen hafta. Son yemeğini sabah vermiştim et ve süt. Alışverişe gitmiştim eve geç geldim. Kapımın önine gelmiş vedalaşmak için ve oradas can vermiş yavrum. Ağladım. Onu güzelce kefene sardım bahçemde mezar yapatım. Ebedi uykusunda. Her gün onun mezarını gördükçe kendimi zor tutarım. Vefalı köpekleri, kedilerim... Ama malesef çevremde istemiyorlar onlara bakmamı ve gizlice vuruyorlar, zehirliyorlar. 50 ye yakın köpeklerim vardı. Hepsine gönüllü bakıyordum, masrafları kendimden.
Şiirinizi okuyunca duygularım hücüm etti kalemime...
tebrik ederim duyarlılığınıza
nice şiirlere

Çok güzeldi.. bahsettiğiniz kadar varmış tarzınız..
Bu kadar kısa fakat dolu dolu imgeler ile resmedilmiş bir şiir. okurken gözümde canlandı, bir arada olup da birbirinden bu kadar uzak olma hissi.
Tebrik ederim.