GÜL-İ RANA
Görür görmez büyüledi gözlerin
Mânâsız dünyama mânâ getirdi Bakışlar edalı bakışlar derin Yaşayan ölüydüm cana getirdi Var mı sana, benden daha yakını Söküp at içinden firkat korkunu Sinendeki misk-i amber kokunu Sıla rüzgârıyla bana getirdi Bir yanım karanlık bir yanım beyaz Bir yanım alevli bir yanım ayaz Sendeki bu işve, sendeki bu naz Beni benden aldı sana getirdi Bir seyyah misali peşinde gezdim Sanmaki yoruldum, sanmaki bezdim Sevmek nedir, sevilmek ne, bilmezdim Sevda kervanıyla hana getirdi Karşıma çıkınca ahu gözlü yar Ne kederim kaldı, ne de ahüzar Zemheri’de sanki mevsim ilkbahar Gülistandan gül-i rana getirdi ŞENTÜRK DURSUN |
kutlarım
selamlar