Şehir ve ben
Doğduğun şehir, imgedir ruhuna.
Bir şehir yaratmalısın, kimliğin içinde. Senin eserin olsun binaları, Dile gelmeli kaldırımlar, Geçmişini anlatmalı. Bir şehir içinde, Sen….! İzlerin derin, Nefes alıyor İhtiyaç duymaksızın diğer insanlara, Haritasını çıkarıyor, Çorak sokaklar, Kalbinde iz düşümü. Yavaşlamakta hatıralar. Şehir….! Yalnızlıkta karanlık, Aç Gönüller Çöp toplamakta, Mazinin kalıntılarında. Ucuzdur bu şehirde sevdalar. Lüks gökdelenlerin arkasında, Gecekondular harabe. Eşitlik Sevdaya dâhil, Bana olduğu sürece. Bir şehir..! Ben, İnsan, Şehir, Ruhumda. Ruhum, Yaşamın tarlasını sulamakta. Bedenim gökdelen, Kalbim gecekondu, Yıkık İhtiyaç duymaksızın diğer binalara Sallanıyor. |
Kalbim gecekondu, Yıkık
şiirin bu mısraları herşeyi içinde bitirmiş tam olarak kendinizi
bu cümlelerde ifade ettiğini düşünüyorum
eğer ki yanlışsa düşüncem afola hissettiklerim bu yöndedir.
saygı ile tebrikler sevgi ile kalın yüreğiniz gökdelen olsun sevgi dolsun....