Varılamayan Ülke
Bakarken penceremden şimdi eski bir
göğe Önceki yıllardan kalan -sensiz- senden Yüreğim bir güvercin kanatlarında rüzgâr Gül kokusu taşır bana hiç durmadan Gözlerimde bir damar gibi kök sa lar ken hayalin Çaldığım tüm kapıların ardı bana uçurum Varılamayan ülke hayallerimde şehrin Deniz soluğu eser bilirim sokaklarında Yalnızlığını sırtımda taşırken her an gövdem Sabaha karşı ölürüm bir gün saba makamında Oysa yarınlar düşer aklıma hiç durmadan Sessiz bir çığlık yaşar her zaman soluğumda Durduğu yerdeyim şimdi tüm sensizliklerin Bakışsızdır gözlerim gördükten sonra seni Kanatların sığmadı zaten şu gözlerime Bin bir düşe yaslanır gözlerim geceleri Geceleri göklerden dö kü lür ken hayalin Tohum gibi saçılır gece göğe gözlerin Gözyaşları yeşertir güneşle gözlerimi Başak verir gözlerin her sabah gözlerimde |