Munis bir düş kelebeği sökün eden topraktan içine çekilesi deminde ömrün sanrılardan uzak bir hayata şerh düşen.

Aciz bir renk; yanlı bir iklim
Devşirdiğim yüreğin köpüklerinde bozguna uğrayan
Yaralı yürek
Yamalı mendilim:
Meddücezrinde sıfatların akseden
Aşina yüreğe azimli olduğum kadar
Evrene müdahale edemesem de servetim saklı
Kalbimin en derininde.

İmgeler şaşkın:
İrdeleyecek duygularımsa kalburüstü
Men ettiğim kadar benliğimi acıdan hüzne bandığım
Ekmek tadında bir özlem
Adı anne kokan bir matem.

İzbeler serili yürek kaldırımında
Seken bir kuş gibi yalnızlığımın gıyabında
Aralıksız tükenen
Ardışık sayılardan gına gelse de
Bağdaşık olduğum o tek asal sayı
Birin vardır elbet hikmeti
Nasıl ki bir olmak birlik olmak hayatın meali
Ekin tarlalarında
Ekim ayazlarında
Eğri büğrü değil hem varlığım
Yaşadığım kadar başım dik

Yaşattığım kadar umudumu
Elbet yağandır nuru kıblemin
D/ağlanmasın da artık ruhum
Daralan bir dehlizde tutuk nutkum
Bazen uğur böceği
Bazen iğnesi ile sokan arı
Bal damlarken haznesinden
Büyüyen acıma set çeken
Evrenin de vardır elbet bir bildiği

Bilinmeze gark eden sessizliğimin kimliği
Ne kindar ne isyankâr
Yandığım kadar yâd ellerde kimse tefe tutan
Muradı sönsün ışığında renklerin
İçimde saklı kubbe
Servetim varsın olsun bir ukde
Manen zenginliğim
Saka kuşuna özenen bedenim
Hali hazırda uçmayı ertelediğim

Bir iklim ki neşreden
Dokunulmazlığı sevgimin servetimin
Yandığım kadar İlahi Aşkın
Ateşiyle
Nöbete durduğum
Hüzün yüklü çekmecem
Kimi zaman içimde saklı nice çekince
İltimas geçerken mevsim
Kapıp da koyuvermediğim kadar ömrü
Didiklense de yürekteki külü
Bilinmeze uçtuğum varsa yoksa
Yeniden de doğacağım külümden

Adıma ihanet etsem bile
Gülümsemeyi içten dileyen
Bir meal ki
Rabbime teslimiyetim
Hemhal olduğum kadar yalnızlığın
Doruklarında gezinen bir yalnız şahinim…