MELANKOLİ...Karardı mehtâbım,güneşim,ayım; Şimdi baştanbaşa karasevdâyım. Kafeste çırpınan kuşlar misali, Çıkmaz sokaklarda dolaşmaktayım. Yokluğun içinde bir yalnız adam Benim, boşlukları sessiz tarayan. Kaldırdığım her bir taşın altından, Hergün başka derde bulaşmaktayım. İfritler rûhumu tutsak ettiler, Cismimi bir kara çağa ittiler. Şimdi ne varlıkta, ne yokluktayım, Bilmem ki nereye yanaşmaktayım. Yıllar akıp gitti,zaman tükendi, Efendi mi köle, kimdir efendi; Aynadaki yüzü hiç çizemedim, Perişan aklımla dalaşmaktayım. 15.02.2006 (Arşiv) Enver Özçağlayan |
Tebrikler Saygıdeğer Üstadım.Anlamlı ve güzel bir şiir,kutlarım.Selam ve saygılarımla...