Simya
Simya
gül budar tırnaklarım kan kırmızı bahar saklayan zemheri bohçam erenler diyarında dervişler bedbaht yolcusu kesilmiş vadilerde eşkiya izi eğrik bir yürek sancısı iğne ucunda kazdıkça su çıkmaz nemli topraklar akşam sevişmeleri boğar sisli geceyi rüzgarın ağaçlarla dedikodusu dinmez şafak sesizliğini bekleyen kuş karınca toprağın bağrında korkuyla sabahlar duayı tanrıya ibadeti meleklere insanoğlu kendi çarmığına tevdi köhnemiş küflü sandığa koşuyor çağların ötesinden gelen dürtü açınca basar geceleri cin tayfesi dağların ötesinde bir nevbahar elleri gül kokan çocuklar uçurtma uçurtmuş gökyüzüne Coşkûni |