DAR ELBİSE ( Zamaneye)
DAR ELBİSE ( Şu garip Zamâneye)
Zaman denen dar elbise Uruhumu sıkar oldu Elli senelik pişmanlık Gözlerimden akar oldu Yâr dedim ömrümü verdim Bağrımı yoluna serdim Gün günü artıyor derdim Ruh bedenden bıkar oldu Uyamadım şu asıra Yetindim kuru hasıra Gönlüme hüzün bu sıra Duman duman çöker oldu Ateş yaktı otağımı Mihrican vurdu bağımı Dert yıktı gönül dağımı Can kafesten çıkar oldu Ağyar kaldım bu devire Prim verir müzevire Hayretten dönen nevire Melül melül bakar oldu Koyup gitti atam anam İsyan eder düvem danam Gül kokulu yeşil sunam Kan çiçeği kokar oldu Felek şu yakamı bırak Çile yakın neş’e ırak Gönlümün iklimi kurak Cayır cayır yakar oldu Namertmiş dost bildiklerim Yalan imiş güldüklerim Yollarına öldüklerim Akrep gibi sokar oldu Nurgül’üm aşk pazarında Safmışım dost nazarında Sahipsizler mezarında Toprak beni çeker oldu. Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ |
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.