Sen gittiğinden beri
Ağlamaktan gözlerim yandı
Aklım gitti nevrim şaştı
Sanki sen değil de içimden bir parça gitti

Hiç mi sevmedin beni
Hayır,belki de utandığın için gittin
Bence bırakmak istemedin beni
Tamamiyle mecburiyetten gittin
Belki de zor geldi benim gibi deliyi sevmek
Ama dön gel ne olursun kendimi bitirmeden ben

Biliyor musun sensizliğin acısını
Bilemezsin ki sen sensiz kaldın mı ki
Hiç kendine sevdalandın mı
Bilir misin terk ettiğinde hissettiğim acıyı

Söyler misin  saadet-i seniyyem
Ben çok mu iğrencim?
Sevilmeyi hak etmiyor muyum?
Yoksa çok mu tipsizim?
Ya da çok mu kaptırdım kendimi?
Lütfen dön gel doldur kalbimdeki sensizliği

Seninle olan anılarımızı siliyorum şimdi
Nasıl canımı yaktı gidişin biliyor musun
Sanki biri kalbimi kör bıçakla doğruyor
İnim inim inliyorum bakıp resimlerine
En kötüsü de ne ölüyorum ne yaşıyor

Sen yaşama nedenimdin
Gidince yaşamama bir nedenim kalmadı
Belki sana yazdığım son şiirim olur kim bilir?
Sen oksijenimdin benim sen gidince elvedanla boğuldum
Boğuldum ama ne öldüm ne yaşadım ne de hayattan haz aldım

Elim telefona gidiyor bazen geri dönecek ümidiyle
Diyorum kendi kendime şaka yapıyor bana
Dönecek zamanı gelince
Umarım bunlar tesselli değildir dönersin en kısa zamanda
Çekinmeden gel yanıma darda kaldığın anda
Ben yine severim seni kalsın yaşadıklarımız bi yanda
Ne olur dön geçmişe perde çekelim bitsin
Cidden bitti diyecek kadar basit değilsin

Sensizlik çok zor ağlıyorum ama bir ölemiyorum
Umarım geçecek her şey zamanla
Azalacak sevgim seni görmediğim her anda
Belki de tekrar yanacak kalbim seni gördüğüm bir anda
Baktıkça harlanacak sana olan sevgim bir anda
Korkuyorum unutmaktan gözlerinin rengini
Nasıl dolacak açtığın yara inan hiç bilmiyorum

Sadece sana şunu söylemek istiyorum
Bana ne  kadar çabuk dönersen
Benim için o kadar iyidir
Sensizlik yapıştı üstüme
sevgin daha yakışırdı aslında
Gözlerin kadar güzel hayatın olsun
Seni benden daha çok seven olmasın
Yolun açtığın yara kadar açık olsun...