275. Saat
Şimdi sensizliğin 275. Saati.
İnan bilmiyorum hâlâ nasıl yaşadığımı, Ama şunu biliyorum. İçimde durmadan kanayan bir SENSİZLİK var. Artık görmüyorum güzel olan şeyleri, Her nefesimde bu son alışım olsun diyorum. Yediğim şeyler artık vermiyor eski zevkini, Zaten sensiz kaldığımdan beri pek iştahım da kalmadı. Çünkü senin sevdan kadar doyuramıyor hiçbir şey beni! İçimde durmadan kanayan bir SEN varsın! Çok yakıyor canımı bu yara, Sızlıyor inleye inleye, Ve diyor ki durmadan, Ne olur benim ol ey güzel! Vakit senin güzelliğindeymiş meğer. O gözlere bakınca geçiyormuş zaman. Ve sen yanımdayken yaşıyormuşum ben, Şimdi bir ölüden farkım yok. İnan hiç geçmiyor zaman! |