GÖNÜL
Gözün hep yükseklerde
Palazlandın uçtun gönül. Kör düğümü çözüp, Yol bulup geçtin gönül. Yüklenip yükünü sustun Yokuş düz demeyip koştun Adını duyunca coştun Yar deyince hoştun gönül. Varlanıp kârlandın Çok çalışıp zorlandın Gezip dolaşıp hoşlandın Neşe huzur buldun gönül. Ova gibi düzlektin Dağlar gibi yükseldin Aslan gibi kükrerdin Zamanla uslandın gönül. Ara durak yola doğru Fren yapar sona doğru Ağrır artık yanı böğrü Gençlik elden gitti gönül. Yaş kemale erdi gayrı Yol bedeni yordu gayrı Bed beniz soldu gayrı Hayat seni yordu gönül. Masum yüzlü kul oldun Namaz niyazda bulundun Mevta olup teneşire kondun Ceset olup uçtun gönül. Duran DOĞAN |
Tebrikler hocam yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun nice şiirlere
Sonsuz saygılarımla