ZAMAN KAYIP RUH ÖLÜ
Hüzün bulutlarına saklanınca dolunay
Dolar içine o yaşamadığın anlar Yarılanınca kadeh bitmeden sigaran Geçmişte kaybolursun ağlamadan. Açılır anılar defterinden bir sayfa Arasında kurutulmuş bir yonca Bir de sararmış fotoğraf yanında Belki de dinlediğin bir ayrılık şarkısı Zaman kayıp ruhun ölü…… Gözlerin anlamsız……. Bakışların boşlukta asılı…… Hançerden bile keskin acımasız gece Aratır yok ettiğin sevdayı sinsice Yine yalnızsın yine tek başına Fısıldar korktuğun gerçeği Duygusuz duvarlar kulağına ‘’Unutulmuş bir yoncasın Anılar defterinin Rengi solmuş yapraklarında’’…… |
Saygımla. Güzeldi şiiriniz.